Geen enkele noot is overbodig
Polo de Haas Quartet: Soolmaan,
De eerste cd van Polo de Haas’ jazzkwartet heeft een paar weken liggen te verstoffen;
mijn verwachtingen waren niet zo hoog gespannen. De Haas is een pianistische duizendpoot, maar bevat zijn muziek wel genoeg diepgang? Zangeres Leoni Jansen kende ik van een tv-programma dat ik heel aardig vond zolang ze niet ging zingen. De bas wordt bespeeld door Egon Kracht, die nog maar net komt kijken. Die verwachtingen bleken echter thuis te horen in het rijk der vooroordelen. Soolmaan biedt een enorme diversiteit en is gemaakt met veel inzet en speelplezier. Jansen blijkt tot veel meer in staat dan oppervlakkige vertolkingen van jazzstandards en popsongs. Probleemloos zingt ze het quasi-Hongaarse Béla, het complexe bebopstuk Bo Bip, het opera-achtige Song of a Bitch en het cabareteske Two to Tango.
De Haas streeft naar harmonische eenvoud en overzichtelijkheid. Hij speelt veel noten, maar geen enkele is overbodig. Diezelfde helderheid kenmerkt het spel van drummer Pierre Courbois; hoewel hij veel drukte kan maken in zijn soli, weet hij precies wanneer hij een dienende rol moet vervullen. Egon Kracht haalt een pracht van een toon uit zijn contrabas en soleert met overgave.
Soolmaan is, kortom, het zeer onderhoudende debuut van een groepje dat hoognodig eens in het Bimhuis moet spelen.
Jeroen de Valk, Parool, 3 oktober 1992
Prijs cd bij Polo de Haas: €17,-
